Sangue Azzurro

Nói Albinói Sangue Azzurro, mój cudowny, wymarzony chłopiec. Nói jest owocem mojego zagranicznego krycia w Niemczech ślicznym, drobnym samczykiem Roy Des Tendres Calins. Samczyk w jednym ciałku skupia tak wiele pięknych cech, a jego słodki charakter i niezwykła inteligencja powodują, że moje serce mocno bije każdego dnia w kontakcie z nim. Długi ogon, przepiękny format ciałka, doskonały pigment, wąska głowa o niskim stopie, bezbłędne kątowanie....czego więcej może życzyć sobie hodowca? Jestem bardzo ciekawa jak się ostatecznie rozwinie ten zjawiskowy maluszek. Jako, że planowałam od początku zostawić z tego skojarzenia samczyka i w zasadzie taki był cel tego krycia, Nói oczywiście zostaje w hodowli. Jest nie tylko bardzo piękny, ale ma wspaniały charakter, jest bardzo pewny siebie, jakby czuł, że jest wybrańcem. Cały miot ma nieprawdopodobnie czarne oczy! W zasadzie nie widać różnicy pomiędzy tęczówką, a źrenicą. Cała trójka ma również czarne jak smoła nosy, oprawę oczu i poduszeczki pod łapkami. Wszyscy troje mają pięknie osadzone długie ogony i jak wszystkie szczeniaki Pemci - są przebojowe, nieprawdopodobnie odważne i pewne siebie :) Miot uważam za tak nadspodziewanie udany, że będę rozważać, czy nie powtórzyć tego skojarzenia. 

Nói Albinói to ważny członek rodziny Sangue Azzurro, synek naszej Pemci - założycielki hodowli. Jako dorosły już samiec rozwinął się w oczekiwany dla mnie sposób, w kierunku, jaki wyznaczam sobie od lat jako hodowca: chcę hodować charciki ekstremalnie eleganckie, silne, o pięknych sportowych ciałach, ale mocno skupiając się na charakterze, głowach hodowanych psów i ich ekspresji. Charcik włoski to nie jest "rasa głowy", mało który hodowca w tej rasie zajmuje się głową i ekspresją i tu bliżej mi do amerykańskich hodowców, którzy w swojej pracy hodowlanej poświęcają sporo uwagi ekspresji, osadzeniu oczu, uszu, liniom głowy oraz jej proporcjom. Jako, że Amerykanie sporo pracują na redach i czarnych psach ( heterozygotycznych charcikach "seal") mają ugruntowane w rodowodach: doskonały pigment, prawie zawsze czarne oko i dzięki temu ekspresja ich charcików całkowicie różni się od tej europejskiej.

Jest to dla mnie fascynujące jako hodowcy, stanowi wyzwanie i cel, ponieważ bardzo zależy mi, aby powoływać do życia i selekcjonować wybór hodowlanych psów pod kątem tych właśnie cech. Poniżej zabawna plansza, która niejako "mood board" stanowi dla mnie często wyjaśnienie co mnie tak fascynuje w Nói. Nói w domu nazywany jest "Damessą", albo "Alfikiem", czasem też wołam na niego "Zezik". Ten rodzaj mieszanki cech jakie posiada Nói w swoim wyrazie przypomina mi właśnie szczenięta Saluki, amerykańskie charciki i ich niesamowitą, "soczystą" ekspresję oraz przez osadzone blisko nosa czarne okrągłe oczka - zabawnego bohatera amerykańskiego serialu z lat '90 - Alfa 

Nói jest niezwykle grzecznym i skromnym charcikiem. W domu, na co dzień to spokojny, zwinięty w kłębuszek śpiący kociak, nie narzuca się w stadzie, nie ma potrzeby przepychać się, czy coś udowadniać, tak, jakby doskonale znał swoją wartość. Natomiast na spacerze - na polach to ogień. Wolny spacer to jego czas, podczas zawrotnych prędkości, samodzielnego oddalania się w terenie wychodzi jego niezależność i pewność siebie. Nói to chart z krwi i kości: dystyngowany, zdystansowany do obcych, bardzo wrażliwy i czuły, ze sporym poczuciem własnej godności   Jest to niezwykle dla mnie cenny pies, mam ogromną nadzieję, że dzięki swojemu unikatowemu genotypowi i ekspresji nada wyraźny kierunek mojej pracy hodowlanej i rodzącym się kolejnym pokoleniom charcików włoskich.